تجارت با چین

تجارت با چین

تاریخچه روابط تجاری چین با ایران

آغاز تاریخ روابط ایران و چین به نخستین تماس میان دو دولت اشکانیان که بر ایران فرمان می رانند و دودمان هان که بر چین حکومت میکردند به سال ۱۴۰ یا ۱۴۱ پیش از میلاد باز می گردد.

در سال ۱۱۵ پیش از میلاد امپراتوری چین به قصد گسترش داد و ستد و به ویژه  در جستجوی رمه های اسب -سفیری را به همراه پیشکش هایی به دربار مهرداد دوم اشکانی فرستاد . در زمان این دو دولت روابط تجاری میان دو کشور روز به روز افزایش می یافت . دوطرف سفیرانی میان یکدیگر رد و بدل نمودند و جهانگردانی از چین به ایران آمدند. دو کشور محصولاتی را به یکدیگر معرفی نمودند که برجسته ترین آنان ابریشم چین بود.مسیر بازرگانان این کالای ارزشمند  از چین به اروپا- از ایران  می گذشت و راه ابریشمی نام داشت

اما در زمان ساسانیان روابط دو کشور فراز ونشیب بسیاری داشت .ایرانیان بازرگانی ابریشم را به انحصار خویش گرفتند این انحصار سبب کینه توزی های بزرگی گشت و چین به دشمنان ایران چون روم پیوست . با تازش عرب ها به ایران ساسانیان از امپراتوری چین یاری خواستند و سپس گروهی از آنان از جمله دودمان ساسانی به دربار این کشور پناهنده شدند

اقتصاد چین

ایران و چین

اقتصاد چین از اوخر دهه هفتاد قرن ۲۰ به تندی تغییر کرده و در حال رشد است . چین دارای دومین اقتصاد بزرگ جهان و یک بازیگر اصلی در اقتصاد جهانی است

گفتنی است چنانچه رشد کنونی اقتصاد چین همچنان ادامه یابد چین از نظر اقتصادی در حال رسیدن به آمریکا یعنی بزرگترین اقتصاد جهان است و باید خود را برای مقابله با پی آمدهای سیاسی و اقتصادی این موضوع آماده کند . این امر موجب نگرانی های عمده سیاسی خواهد شد زیرا این کشور به صورت نیروی به مراتب قوی تر در منطقه در آمده است

مزایای تجارت با کشور چین

• واردات -شرکتهای داخلی را برای رقابت بیشتر در معرض فشار قرار می دهد

• بهره وری صادرکنندگان با آموختن از مشتریان خارج از کشور و از طریق قرار گرفتن در رقابت با تولید کنندگان خارجی افزایش پیدا می کند

• در کناره بهره وری در شرکتها – تجارت با تخصیص مجدد منابع بین شرکتها در جهت سازنده تر بودن پرورش داده می شود

صادرات و واردات با کشور چین

صادرات ایران به بزرگترین شریک نجاری خود چین – در سال های گذشته با افزایش ۲۵.۲ درصدی -به سود ۱۸.۵ میلیارد دلار رسید. مهمترین کالاهای ایرانی که در سالهای گذشته صادر شده است شامل: نفت خام- پلی اتیلن – متانول – گوگرد- استایرن – سنگ آهن – سنگ معدن مس- مس خالص – کرومیت – سنگ مرمر و سنگ تراورتن بود که به چین صادر شد.

چنین نیز بزرگترین صادرکننده به ایران است .آخرین آمار گمرک جمهوری اسلامی ایران نشان می دهد چین در ۱۰ ماه اول سال ۲۰۱۷ -۳.۸ میلیون تن کالا به ایران به ارزش ۱۰.۲۲ میلیارد دلار صادر کرد .واردات ایران از کشور چین در دوره ۱۰ ماهه افزایش بیش ار ۰.۰۵ در وزن و ۰.۲۱ در ارزش داشت

تجارت ایران و چین از زمان طرح جامع اقدامات(معامله هسته ای ایران با قدرت جهانی در سال ۲۰۱۵ در حال گسترش است چین در حال حاضر نه تنها بزرگترین شریک تجاری ایران است بلکه یکی از بزرگترین سرمایه گذاران ایران است در دیدار معاون رئیس کنفرانس مشورتی چین مقامات ارشد ایران وچین خواستار کاهش نقش دلار آمریکایی در تجارت دو جانبه امروزه شدند . موافقت نامه پولی دو جانبه ریال و یوان نقش مهمی در افزایش حجم تجارت بین دو کشور دارد

در این راستا مذاکراتی از سمت ایران با بانک مرکزی و رییس جمهور چین انجام شده است. در سفر جیانگینگ به ایران پس از توافق هسته ای سال۲۰۱۵ رییس جمهور چین در یک برنامه طولانی مدت ۲۵ سال برای افزایش تجارت دو جانبه با ابران در ده سال آینده توافق نامه ای را امضاء کرد

امروزه شاهد پیشرفت های چشمگیری در روابط تجاری با بازار های جهانی و اقتصاد آن بوده ایم.

ایران و چین اوایل سال ۲۰۱۶ میلادی توافق کردند سطح مبادلات تجاری را در طول ۱۰ سال پیش رو به ۶۰۰ میلیارد دلار برسانند . اگرچه نمی توان کمک های چین به ایران به ویژه در شرایط بحرانی نظیر تحریم های بین المللی را نا دیده گرفت اما این کشور در هرگونه توسعه روابط با کشورهای جهان منافع ملی و اهداف خاصی را دنبال  می کندبه طوری که این کشور در توسعه روابط خود با ایران سه هدف (تامین امنیت عرضه انرژی و مواد اولیه -رقابت اقتصادی سیاسی با روسیه- کاهش کسری تراز تجاری دو جانبه را دنبال می کند )چین در صدد تدارک راهکار های جدیدی است تا بتواند به اهداف استراتژیک خود در رابطه با ایران دست یابداز این رو ساختار فعلی مناسبات تجاری ایران در منطقه نیازمند بازچینی اساسی است که دو گزینه را پیش روی ایران قرار می دهد

گزینه نخست :اینکه ایران درصدد کسب بازار محصولات اولیه خود در کشورهایی باشد که جایگزین چین در تولید محصولات نهایی می شوند . به گزارش دنیای اقتصاد

گزینه دوم :اینکه ایران در تولید محصولات صنعتی و خدماتی که مورد نیاز مصرف کنندگان چینی بوده و در تولید آن از مزیت رقابتی برخوردار است مشارکت کند از سوی دیگر ایران باید در صدد اعمال سیاست توازون در روابط خود با چین و روسیه به طور همزمان برآید.